نوشتن برنامه های شما

برنامه های در خواستی شما رو می نویسیم

فقط کافیه نظر بدید یا با شماره ۰۹۱۹۶۵۷۱۳۲۲تماس حاصل نمایید

توابع MsgBox و InputBox

از تابع MsgBox برای ارسال يک پيغام به کاربر و يا مطرح نمودن يک پرسش و دريافت جواب مثبت يا منفی او به سؤال مطرح شده و از تابع InputBox برای دريافت يک عبارت از کاربر، استفاده می‌شود.

توابع مذکور را می‌توان مانند دستور نوشت، يعنی نام يکی از آن دو را و با يک فاصله پارامترهای احتمالی آنها را نوشت. همچنين می‌توان آنها را مانند يک Function به VB معرفی کرد. (يعنی اين توابع دارای مقدار بازگشتی باشند) که برای اين منظور بايد پارامترهای آنها را داخل پرانتز نوشت.

پنج پارامتر اول Input Box به ترتيب عبارتند از:

Prompt: که يک عبارت رشته ای را (و يا يک متغير رشته ای (String) را) بجای آن می‌نويسيم که اين عبارت همان پيغامی خواهد بود که در اجرای  InputBox به کاربر نشان داده خواهد شد (مثلاً پيغام اينکه او بايد چه چيزی را وارد کند).

Title: که عنوان InputBox در TitleBar آن خواهد بود (به صورت عبارت رشته‌ای).

Default: که مقدار پيش فرض برای آن چيزی است که کاربر قرار است وارد نمايد.

XPos و YPos: که طول و عرض گوشه بالا و سمت چپ InputBox را در هنگام اجرای آن مشخص می‌کند.

که می توان هريک از آنها را مقداردهی نکرد و در اينصورت مقادير پيش فرض VB برای آنها در نظر گرفته خواهد شد.

به عنوان مثال اگر دستورات:

Dim s As String

s = InputBox (“Please enter your name” , “Title” , “Alireza”)

را در برنامه داشته باشيم در زمان اجرای اين دستورات شکل 12 را مشاهده خواهيم کرد:

شکل 12

مشاهده می کنيد که بطور پيش فرض مقدار “Alireza” در کادر مربوط قرار گرفته است که کاربر می تواند آن را تغيير دهد. در هر حال پس از تأييد اين کادر توسط کاربر، آنچه در کادر مذکور باشد به عنوان نتيجه در متغير رشته ای s ذخيره می شود و می‌توان از آن در ادامه استفاده نمود.

اما سه پارامتر اول MsgBox نيز به قرار زيراند:

	Prompt: که پيغامی است که در Message Box زمان اجرا به کاربر نمايش داده خواهد شد.
	Button: که می توان دکمه های مورد نظر و علامت موردنظر برای  Message Box را در آن تعيين نمود. برخی از مقادير مهمی که می توان در اين پارامتر قرار داد عبارتند از:

1. VBOKOnly : کادر مذکور فقط دارای دکمه OK خواهد بود.

2. VBOKCancel: کادر مذکور دارای دکمه های OK و Cancel خواهد بود.

3. VBYesNo: کادر مذکور دارای دکمه های Yes و No خواهد بود.

4. VBYesNoCancel: کادر مذکور دارای دکمه های Yes و No و Cancel خواهد بود.

5. VBAbortRetryIgnore: کادر مذکور دارای دکمه های Abort و Retry و Ignore خواهد بود.

6. VBRetryCancel: کادر مذکور دارای دکمه های Retry و Cancel خواهد بود.

7. VBMsgBoxRight: در کادر مذکور Title را راست چين می‌کند.

8. VBMsgBoxRtlReading: کادر مذکور را راست به چپ (Right to Left)  می‌کند (و برای پيغام های فارسی مناسب است)

9. VBCritical: يک علامت       در کنار کادر اضافه خواهد شد.

10. VBExclamation: يک علامت       در کنار کادر اضافه خواهد شد.

11. VBInformation: يک علامت       در کنار کادر اضافه خواهد شد.

12. VBQuestion: يک علامت      در کنار کادر اضافه خواهد شد.

نکته: می توان آنهايی را که با هم تداخلی ندارند با علامت + با هم ترکيب کرد. مثلاً اگر بخواهيم که هم دکمه های OK و Cancel بيايند و هم در کنار پيغام، علامت          بيايد و هم Title راست چين شود، می توان در اين پارامتر چنين نوشت:

VBOKCancel + VBInformation + VBMsgBoxRight

Title: که می توان عبارتی که در TitleBar اين کادر می آيد را مشخص نمود.

به عنوان مثال اگر دستورات:

Dim Result As VbMsgBoxResult

Result = MsgBox (“Are you sure you want to exit?”,vbQuestion+vbYesNo, “Exit”)

IF Result = vbYes then Unload Me

را وارد کنيم، در اينصورت در زمان اجرای اين دستورات ابتدا شکل 13 به کاربر نمايش داده خواهد شد و در صورتی که کاربر به پيغام داده شده پاسخ Yes دهد، فرم فعال (که در VB با Me نمايش داده می شود)، Unload خواهد شد:

شکل 13

توجه داريم که نتيجه تابع MsgBox از نوع داده vbMsgBoxResult می باشد و لذا ما در بالا متغير Result را از اين نوع داده تعريف کرديم. اين نوع داده می تواند يکی از مقادير vbAbort، vbCancel، vbIgnore، vbNo، vbOK، vbRetry و vbYes باشد.

اضافه كردن DialogBox به برنامه

مطمئنا تا بحال در ويندوز از كادرهاي محاوره‌اي زيادي مثل پنجره هاي Open، Save، نمايش خصوصيات چاپگر (Printer)، كادر انتخاب رنگ، كادر انتخاب Font و پنجره Help ويندوز استفاده كرده ايد.

در VBبراي نمايش اينگونه پنجره‌هاي محاوره‌اي از كنترل DialogBox استفاده مي‌كنيم. اين كنترل يكي از كنترل‌هاي  Non - Visual ويژوال بيسيك مي‌باشد. Non-Visual Controls همانطور كه قبلا هم آمده است، انواعي از كنترل‌ها هستند كه فقط در زمان طراحي (Design Time) بر روي فرم ديده مي‌شوند و در Run Run Time فقط مي‌توان از اثر آنها بهره برد.

كنترل مذكور بطور پيش فرض در ToolBar وجود ندارد. براي اضافه كردن آن به ToolBar بايد از منوي Project گزينه Components را انتخاب كنيم و در ليست Componentها، گزينه Microsoft Common Dialog Control 6 را چك مارك بزنيم و آن را تاييد (OK) نماييم. در اينصورت يك كنترل به شكل      به ToolBar افزوده خواهد شد كه مي توانيد آن را با دابل كليك بر روي فرم قرار دهيد. توجه داريم كه كنترل مذكور Non-Visual است و لذا نيازي به تنظيم مكان اين كنترل بر روي فرم نداريد.

كنترل Dialog Box داراي متدهاي زير مي باشد:

	ShowColor براي نمايش پنجره محاوره‌اي تعيين رنگ در زمان فراخواني اين متد.
	ShowFont براي نمايش پنجره محاوره‌اي تعيين فونت در زمان فراخواني اين متد.
	ShowHelp براي نمايش پنجره محاوره‌اي راهنماي ويندوز در زمان فراخواني اين متد.
	ShowOpen براي نمايش پنجره محاوره‌اي باز كردن يك فايل در زمان فراخواني اين متد.
	ShowPrinter براي نمايش پنجره محاوره‌اي تعيين خصوصيات چاپگر در زمان فراخواني اين متد.
	ShowSave براي نمايش پنجره محاوره‌اي ذخيره كردن در يك فايل در زمان فراخواني اين متد.

Private Sub cmd_Click ( )

          cdb.ShowColor

          lbl.ForeColor = cdb.Color

End Sub

يا اگر بخواهيم توسط دکمه‌ای ديگر به نام cmd2، پنجره Open باز شود، و هر فايلی از هر مسيری را که کار بر انتخاب کرد، در lbl نمايش داده شود، می‌نويسيم:

Private Sub cmd2_Click ( )

          cdb.ShowOpen

          lbl.Caption = cdb.FileName

End Sub

استفاده از منو در فرمها:

لابد از اهميت فوق العاده زياد منوها در ويندوز مطلع هستيد. منوها علاوه بر تنوع و زيبايي فرم‌ها، به شلوغ نشدن يك فرم توسط دكمه هاي زياد نيز كمك مي‌كنند.

براي درست كردن منو براي يك فرم از MenuEditor كه در منوي Tools قرار دارد استفاده مي كنيم. همچنين MenuEditor يك دكمه فوري نيز بر روي ميله ابزار استاندارد VB به شكل  دارد كه با كليك بر روي آن نيز پنجره MenuEditor باز مي شود. اين پنجره مانند شكل 10 مي باشد:

شکل 10

در پنجره مذكور كافيست عنوان منوي اول (مثلاMenu1) را در كادر Caption بنويسيم و مانند ساير objectهاي VB به اين منو هم يك نام (مثلاmnuMenu1) در كادر Name وارد كنيم. حال براي وارد كردن نام و عنوان منوي بعدي كافيست كليد Next را بزنيم. اما معمولا منوي بعدي، آيتمي از منوي قبلي خواهد بود. اگر كليد    را بزنيم، منوي جاري به عنوان زير منوي قبلي محسوب خواهد شد. پس از وارد كردن اولين آيتم كافيست بوسيله دكمه Next آيتم هاي بعدي اولين منو را نيز وارد كنيم. اگر يكي از آيتم ها خود شامل زير آيتم هايي بود باز هم مي توان از كليد     سود برد. و بالاخره براي اينكه به سراغ منوي دوم برويم لازم است از كليد     به تعدادي استفاده كنيم كه ديگر زيرمنوي يك منوي ديگر نباشد و به همين ترتيب ساير منوها و آيتمها را نيز نامگذاري و عنوان‌دهي مي‌كنيم و ساختار مورد نظرمان را براي منوها ايجاد مي‌كنيم.

لذا اگر منوها را در MenuEditor طوري وارد كنيم كه پنجره پايين MenuEditor مطابق آنچه در شكل 10 مي‌بينيد، شود، انتظار داريم در هنگام اجرا، فرمی شبيه آنچه در شکل 11 می بينيد، حاصل شود:

شکل 11

توجه داشته باشيد كه در MenuEditor علاوه بر آنچه تابه‌حال گفته شد:

• دكمه Delete براي پاك كردن يك منو (يا آيتم) استفاده مي شود.

• دكمه Insert براي افزودن يك منو (يا آيتم) ميان دو منو (يا آيتم) ديگر استفاده مي شود

• Check Boxهاي Visible و Enable به ترتيب اگر انتخاب نشده شوند، منوي مذكور ديده نمي شود و يا اينكه فقط غيرفعال (و به رنگ خاكستري) خواهد شد.

• Check Box با عنوان Checked اگر انتخاب شود، باعث خواهد شد تا كنار آن منو (آيتم) يك "چك‌مارك" ديده شود. (معمولا اين مشخصه در Run Time و بر حسب نياز تنظيم مي شود)

• توسط Shortcut مي توانيم يك ميانبر (Shortcut) براي يكي از آيتم‌ها درست كنيم..

• توسط Index مي توانيم آرايه اي از منوها را طراحي نماييم ( همانطوری که آرايه ای ازساير کنترلها  درست می کرديم، يعنی بايد نام دو يا چند منو را يک نام واحد بگذاريم و Index متفاوت به هريک بدهيم.)

• و توسط NegotiatePosition مي‌توان نوع چيدن آيتم‌ها (راست چين، چپ چين، وسط چين) را تعيين نمود.

چند تذكر:

• براي دستيابي به مشخصه هاي منوها نيز مانند ساير كنترلها از نام آنها و يك نقطه(Dot) و سپس نام مشخصه مورد نظر استفاده مي كنيم. مثلا اگر منويي به نام mnuOpen داشته باشيم و بخواهيم آن را غيرفعال و يا مارك‌دار نماييم به ترتيب از دستورات زير استفاده خواهيم كرد:

mnuOpen.Enable = False

mnuOpen.Checked = True

• مشخصه WindowList در بحث MDI Forms خواهد آمد و از مشخصه HelpContentID نيز تنها زماني كه يك فايل HLP داشته باشيم مي‌توانيم استفاده كنيم.

• اگر بخواهيم بين دو آيتم از منويي يك خط جداكننده آورده شود (آنچه در ويندوز براي جداكردن بخشهاي مختلف يك منوي خاص معمول است) كافي است بين آن دو آيتم، يك آيتم Insert نماييم، نام آن را يك نام دلخواه (مثلا mnuLine) و عنوان (Caption) آن را يك منفي (كاراكتر "-" يا اصطلاحا Dash) بگذاريم.

• اگر بخواهيم براي شي خاصی يك PopUpMenu طراحي كنيم (منوهاي بازشونده‌اي كه وقتي بر روي شي كليك راست شود از آن خارج مي‌شود) كافيست يك منو (با آيتمهاي مورد نظر براي آن) را طراحي كنيم (و حتي در صورت نياز Visible آن را False كنيم) و در رويداد MouseDown از آن شي خاص، پس از اينكه شرط كرديم كليد زده شده كليد راست ماوس باشد (با استفاده از شرط برابري پارامتر Button از اين رويداد با مقدار ثابت VbRightButton)، با استفاده از دستور PopUpMenu، نام منوي مورد نظر را فراخواني مي كنيم يعني بايد چنين داشته باشيم:

Private Sub controlName_MouseDown (Button As Integer,…)

          IF Button = VbRightButton Then

                   PopUpMenu mnuMenu1

          End IF

End Sub

كه بجاي controlName نام آن كنترلي كه قرار است كاربر روي آن كليك راست نمايد و بجاي mnuMenu1 نام آن منويي كه قرار است به صورت PopUp آورده شود را ذكر مي كنيم.

شبيه سازي عمل Drag & Drop

فرض كنيد بخواهيم برنامه اي بنويسيم كه ظاهري شبيه آنچه در شكل 9 مي‌بينيد داشته باشد. و بتوانيم تصوير داخل PictureBox مبداُ (سمت چپ) را بوسيله Drag & Drop به PictureBox مقصد (سمت راست) منتقل كنيم.

شکل 9

ابتدا دو PictureBox (كه كنترل آن در ToolBox به شكل    مي باشد) را در مكانهاي خود قرار داده و مشخصه Name آنها را picSource و picTarget مي گذاريم. براي نمايش متني كه در پايين شكل 9 مي بينيد نيز مي توانيم از يك Label استفاده كنيم.

PictureBoxها داراي مشخصه اي به نام Picture هستند كه بوسيله آن مي‌توانيم يك تصوير را در آن قرار دهيم. اگر بخواهيم اين مشخصه را در زمان طراحي (Design Time) تنظيم نماييم، كافيست بر روي نام اين مشخصه در پنجره Properties، دابل كليك نماييم، يك پنجره محاوره اي باز مي شود كه مي توانيم تصوير مورد نظرمان را بياوريم و آن را انتخاب كنيم. (پنجره‌اي مانند پنجره هاي Open در ويندوز). اما اگر بخواهيم آن را در زمان اجرا (Run Time) تنظيم نماييم، بايد اين مشخصه را برابرتابع loadPicture( ) قرار دهيم كه مسير و نام تصوير مورد نظر به عنوان پارامتر اين تابع قرار مي‌گيرد.  . اگر در پارامتر اين تابع چيزي قرار نگيرد، مشخصه Picture را خالي مي كند يعني PictureBox مورد نظر را (در صورتي كه داراي تصوير بوده) بدون تصوير مي كند.

حال مشخصه Picture از picSource را (در زمان طراحي) به تصوير دلخواه مورد نظر خود تغيير دهيد و در واقع يك تصوير را در آن قرار دهيد. شايان ذكر است كه مي توانيد تصاوير فراوان مناسبي را مسير Visual Studio>Common>Graphics دستگاه خود (در داخل مسيري كه برنامه Visual Studio را در آن نصب كرده ايد)، بيابيد.

به سراغ برنامه خود برويم، تا اينجا ظاهر (Interface) برنامه را ايجاد كرديد. حال لازم است به كدنويسي براي آن بپردازيم. ولي قبل از آن توضيح در مورد چند رويداد را ضروري مي دانم كه عموما غالب كنترلهاي VCL داراي اين رويدادها مي باشند:

رويداد MouseDown : زماني براي يك VCL رخ مي دهد كه دكمه اي از ماوس را روي آن VCL فشار دهيم.
رويداد MouseUp : زماني براي يك VCL رخ مي دهد كه دكمه زده شده از ماوس را رها كنيم.
رويداد MouseMove : زماني براي يك VCL رخ مي دهد كه نشانگر ماوس را بر روي آن حركت دهيم.
رويداد DragOver : زماني براي يك VCL رخ مي دهد كه VCL ديگري كه در حال Drag شدن است را بر روي اين VCL بياوريم.
رويداد DragDrop : زماني براي يك VCL رخ مي دهد كه VCL ديگري كه در حال Drag شدن است را بر روي اين VCL، Drop (رها) نماييم.

حال كه با اين رويدادها آشنا شديم، كافيست كدهاي زير را در يونيت اين فرم داشته باشيم:

Option Explicit

 Private Sub picSource_MouseDown (Button As Integer,Shift As Integer,x As Single,y As Single)

            picSource.Drag vbBegineDrag

End Sub

  Private Sub picTarget_DragDrop (Source As Control)

          PicTarget .Picture = picSource.Picture

          picSource.Picture = loadPicture( )

End Sub

توجه داشته باشيم كه وقتي رويداد MouseDown براي picSource روي مي دهد، توسط متد Drag از picSource (يعني توسط picSource.Drag) و به همراه پارامتر VbBeginDrag براي آن، عمل Drag آغاز مي شود و در صورتي كه عمل Drop شدن روي picTarget صورت بگيرد (يعني اگر رويداد DragDrop براي آن رخ دهد)، تصوير داخل picSource به داخل picTarget منتقل مي شود (بوسيله دستور picTarget.Picture = picSource.Picture) و سپس تصوير داخل picSource (بوسيله دستور ()picSource.Picture = loadPicture ) حذف مي شود.

و بالاخره آخرين تذكري كه در اينجا داده مي شود اينكه مشخصه Picture براي PictureBoxها مشخصه پيش فرض  (Default) مي باشد و لذا مثلا بجاي pictarget.picture می‌توان از pictarget نيز استفاده كرد.

مثالی ديگر: استفاده از Option Buttonها

همانطور که قبلاً نيز ذکر شد، هرگاه بخواهيم کاربر (User) از بين چند مورد، يک و فقط يک مورد را انتخاب کند (مثلاً سؤال چهار گزينه ای و ...) از کنترل Option Button استفاده می کنيم.

کنترل مذکور (مانند CheckBoxها) دارای مشخصه ای به نام Value می باشد که اگر مقدار آن برابر True باشد، انتخاب شده و در صورتی که برابر False باشد، انتخاب نشده خواهد بود. بنابراين اگر برروی فرمی مثلاً دو OptionButton قرار دهيم، مسلماً اگر مقدار Value از يکی را True کنيم، به طور خودکار مقدار Value برای ديگری False خواهد شد.زيرا فقط يکی از OptionBotton ها را می توان انتخاب کرد.

حال اگر بخواهيم OptionButtonها را روی يک فرم به صورت موضوعی دسته بندی کنيم و از هر دسته بتوانيم يکی را انتخاب کنيم، بايد به تعداد دسته ها، کنترل Frame به شکل  برروی فرم قرار دهيم و آنگاه OpiontButtonها را بر روی Frameها (نه با دابل کليک بلکه با انتخاب کنترل OptionButton و قرار دادن آن بوسيله Drag & Drop روی Frame) قرار می دهيم و سپس می توان Caption مربوط به Frameها (آن چيزی که به عنوان تيتر در بالای هر فريم نوشته می شود) و OptionButtonها (آن چيزی که جلوی هر Option Button برای معرفی آن نوشته می شود) را به دلخواه تغيير داد.

يک Label به نام lblDisplay و دو فريم به نامهای fraProcessor و fraOS بر روی صفحه قرار می دهيم. بر روی fraProcessor (و بوسيله انتخاب کنترل و Drag & Drop بر روی فريم) ، سه OptionButton به نامهای واحد optProcessor و با Captionهای Pentium، Pentium II و Pentium III قرار می دهيم. همچنين بر روی fraOS نيز سه OptionButton ديگر به نامهای واحد optOS و با Captionهای Windows98، Windows2000 و WindowsNT قرار می دهيم. (توجه داريم که در اينصورت دو Control Array به نامهای optProcessor و optOS ساخته ايم).

حال کدهای زير را در يونيت اين فرم می نويسيم:

Option Explicit

Dim proc As string

Dim os As string

 

Private Sub Clicked ( )

          lblDisplay = “You select” + proc + “and” + os

End Sub

 

Private Sub Form1_load ( )

          optProcessor(Ø).Value = True

          optOS(Ø).Value = True

End Sub

 

Private Sub optOS_Click (Index As Integer)

          os = optOS(Index).Caption

          Call Clicked

End Sub

 

Private Sub optProcessor_Click (Index As Integer)

          proc = optProcessor(Index).Caption

          Call Clicked

End Sub

توجه داريم که:

1. روال clicked در برنامه فوق هرگاه فراخوانی شود پيغام مناسب را در lblDisplay نمايش خواهد داد.

2. رويداد load برای يک فرم بلافاصله پس از load شدن آن فرم روی می دهد. در Event Procedure مربوط به رويداد load از Form1 در برنامه فوق، دستور داده ايم که اولين OptionButton هر فريم (با انديس برابر صفر) را انتخاب شده نمايد.

3. در رويدادهای Click مربوط به آرايه های optOS و optProcessor دستور داده ايم که مقدار Caption هر OptionButtonای که کليک شده را (توسط مثلاً optOS(Index).Caption ) در متغيرهای os و proc قرار دهد و سپس روال Clicked که برای نمايش بر روی label بود را فراخوانی نمايد.

آرايه ای از کنترلها

حتماً يکی از الفاظی که در برنامه نويسی، از آن بهره بسياری برده ايد، آرايه می باشد. آرايه ها معمولاً خانه هايی از حافظه اند که تحت يک نام واحد و با انديس های متفاوت نامگذاری می شوند. در Basic هم آرايه ها (مانند ساير زبانهای برنامه نويسی) کاربرد فراوانی دارند که مثلاً توسط دستور Dim A (10, 10) As Integer يک آرايه دو بعدی (در واقع يک ماتريس) به نام A از نوع داده Integer تعريف می شود که سطر وستون آن دارای انديس های 0 تا 10 می باشد و توسط مثلاً A (5, 8) به خانه سطر 5 و ستون 8 از آن دسترسی خواهيم يافت.

در VB نيز (از آنجا که VB از Basic برای کدنويسی استفاده می کند) ، آرايه ها، تعريف آنها و نحوه دسترسی به خانه های آن به طريق فوق می باشد. اما آنچه در اينجا متفاوت است اينکه در VB می توان از کنترلها نيز يک آرايه ساخت. مثلاً چند Command Button با يک نام خاص و با انديسهای متفاوت ايجاد کرد تا بتوان کدهای واحدی را با تفاوت بسيار کم برای همه شان نوشت.

اگر از يک کنترل کپی کنيم (در حالی که فوکوس در Design Time به آن است، کليدهای CTRL+C را فشار دهيم) و سپس آن را در همان فرم Paste نماييم (کليدهای CTRL+V را فشاردهيم) ، پيغامی بر روی صفحه نمايش ظاهر می‌شود مبنی بر اينکه "يک کنترل ديگر با همين نام در فرم وجود دارد، آيا می خواهيد آرايه ای از کنترل ايجاد کنيد؟" که می توانيد جواب No به آن بدهيد. اما اگر به اين پيغام دکمه Yes را پاسخ دهيد، VB به طور خودکار نام هر دو را يکسان (و به نام کنترل کپی شده) در نظر می گيرد و Index کنترل اول را صفر و Index کنترل دوم را يک قرار می دهد (Index ، يکی از مشخصه (Property)های تمام کنترل ها می باشد).

می توان اينکار را دستی نيز انجام داد. يعنی دو کنترل (يا چند کنترل) خاص را يک نام واحد دهيم که در اينصورت VB پس از دادن يک پيغام مبنی بر همين موضوع، آن دو کنترل (يا چند کنترل) را به صورت آرايه کنترل تبديل خواهد کرد و به هر يک Index خاصی را نسبت خواهد داد.

اگر آرايه کنترل ايجاد کنيم، هر رويداد (Event) ای که بر روی هريک از عناصر رخ دهد (مانند Click و غيره) ، روی تمام آرايه صورت مي گيرد و مقدار Index مربوط به عضوی که رويداد بر روی آن صورت گرفته، به عنوان يکی از پارامترهای پروسيجر آن، باز می گردد. برنامه بعد را بنويسيد تا با نحوه کار آرايه کنترلها آشنا شويد.

مثالی از کنترل های Check Box و Option Button

فرض کنيد بخواهيم فرمی شامل يک Text Box و دو Check Box با عنوانهای Bold و Italic داشته باشيم که اگر Bold، مارک خورده بود، متن داخل Text Box به صورت Bold درآيد و اگر Italic مارک خورده بود به صورت Italic  فرم نهايی آن را در شکل 6 می توانيد ببينيد.

Private Sub chkBold_Click ()

           IF chkBold.Value = VBchecked Then

          txtDisplay.FontBold = True

     Else

          txtDisplay.FontBold = False

     End IF

End Sub

 

Private Sub chkItalic_Click ()

     IF chkItalic.Value = VBchecked Then

          txtDisplay.FontItalic = True

     Else

          txtDisplay.FontItalic = False

     End IF

End Sub

 توجه داشته باشيم که هرگاه کاربر بر روی يک Check Box و يا يک Option Button کليک کند و يا بوسيله کليد Tab ، فوکوس را به آن دهد و روی آن کليد Space bar را بزند، رويداد Click از اين دو کنترل روی خواهد داد.

کنترل های Check Box و Option Button

به اطمينان، از زمانی که با ويندوز کار می کنيد، از کنترلهای Check Box و Option Box استفاده بسياری برده‌ايد.اگر بخواهيم به کاربر (User) اين امکان را بدهيم که از بين چند گزينه، يک ، دو يا چند مورد را انتخاب کند و يا حتی هيچ يک را انتخاب نکند از کنترل Check Box به شکل (1)، و اگر بخواهيم کاربر، از ميان چند گزينه، يک و فقط يک گزينه را انتخاب کند، از کنترل Option Button (کليدهای راديويی) به شکل (2)، اين دو کنترل VCL، مشخصه ای به نام Value دارندکه از صفر يا يک بودن مقدار آن، می توانيم به انتخاب نشده بودن و انتخاب شده بودن آن گزينه خاص، پی ببريم. لذا اگر برروی يک فرم چند Check Box وجود داشت، می تواند Value هر يک از آنها صفر يا يک باشد، اما اگر برروی فرمی، چند Option Button وجود داشت، تنها يکی از آنها می تواند Value برابر يک داشته باشد و وقتی کاربر، يکی ديگر را انتخاب می کند، به طور خودکار، Value قبلی صفر و Value کنترل انتخاب شده، يک می شود.
VB دارای دو ثابت (Constant) به نامهای VBChecked و VBUnchecked می باشد که به ترتيب برابر يک و صفر می باشند که می توانيم مقدار Value کنترلهای ذکر شده را با اين ثوابت مقايسه کنيم.
کنترل Check Box ، علاوه بر دو مقدار صفر و يک برای مشخصه Value ، مقدار برابر 2 نيز برای آن دارد که اگر به آن Set شود، اين کنترل، خاکستری رنگ (Gray) می شود که معمولاً در ويندوز نشان از پيش فرض بودن دارد. همچنين کنترل مذکور، مشخصه ای هم به نام Style دارد که اگر مقدار آن را از صفر به يک تغيير دهيم، شکل Check Box به شکل دکمه ای در می آيد که يک بودن مقدار Value، باعث فشرده شدن کليد و صفر بودن آن باعث بالا بودن کليد می‌شود.
نکته آخری که در اينجا متذکر می شوم اينست که طبق قراری که از ابتدا گذاشته بوديم، سه حرف اول مشخصه Name کنترلها بهتر است متناسب با کنترل بگذاريم. برای Check Boxها، نام را با chk و برای Option Buttonها، نام را با opt آغاز می کنيم و ادامه نامشان را معمولاً با Caption آنها کامل می کنيم. لازم به ذکر است که مشخصه Caption هر دو کنترل مذکور، حاوی آن عبارتی است که کنار آن کنترل برای معرفی آن به کاربر می آيد.

شکل 1

شکل 2

ايجاد پروسيجر

در VB، علاوه بر Event Procedureها که به ازای رويداد (Event) های مشخصی انجام می شوند، می توانيم تعدادی پروسيجر را نيز خودمان تعريف کنيم که به اين نوع پروسيجر، General Procedure (پروسيجر عمومی) گفته می شود که برای اجرای آنها می بايست نام آنها در جايی از برنامه، فراخوانی شود.
در VB (مشابه Basic) دو نوع پروسيجر داريم:

1- تابع  (Function)

2-  روال (Sub) .
توابع قطعه برنامه هايی هستند که هرگاه نام آنها در برنامه فراخوانی شود، لزوماً يک و فقط يک مقدار را به عنوان خروجی برمی گرداند در حالی که روال (ساب روتين) ها، قطعه برنامه هايی هستند که ممکن است به تناسب دارای يک يا چند خروجی و يا حتی بدون خروجی باشند.
توابع و روالها می توانند شامل تعدادی آرگومان (پارامتر) باشند که پارامترها در توابع فقط نقش ورود اطلاعاتی از برنامه به تابع را ايفا می کنند و نام خود تابع به عنوان خروجی تابع استفاده می شود در حالی که در روالها ورود و خروج داده ها، هر دو توسط همين پارامترها انجام می شود.
شکل کلی توابع به شکل زير است:

Function functionName (Parameters) As variableType

Commands

End Function

 

و همچنين شکل کلی روال ها:

Sub subName (Parameters)

Commands

    

 

End Sub

تعريف متغيرها

به اطمينان، قبلاً در برنامه نويسی (لااقل در Basic که پيش فرض بحث ما معرفی شده بود) از متغيرها زياد استفاده کرده ايد. در برخی زبانهای برنامه نويسی (مثل Basic) ، نوع متغيرهای بکار رفته در برنامه، لازم نيست از قبل تعريف شده باشد و در هنگام اجرا، کامپايلر، خود، آن را به نوع مورد نياز (مثل Integer برای برای داده های عددی صحيح، يا String برای نوع داده رشته ای و کاراکتری و ...) تعريف و اجرا خواهد کرد. اما در برخی ديگر (مانند زبان برنامه نويسی Pascal)لازم است، نوع داده متغيرهای بکار رفته، در جايی از برنامه (و عموماً قبل از استفاده از آن) تعريف شوند.

در VB، از آنجا که VB از Basic برای کدنويسی استفاده می شود، به طور معمول، نياز به تعريف نوع داده ها نيست. اما از آنجا که امروزه برنامه نويسان ترجيح می دهند که از کامپايلری برای برنامه نويسی استفاده کنند که او را به تعريف تمام متغيرها مجبور کند (زيرا اگر چنين نباشد، اگر او به اشتباه دستوری را غلط تايپ کند (مثلاً بجای then بنويسد Then) ، کامپايلر آن را به عنوان متغيری فرض می کند و در واقع بدون اينکه ما خطايی را دريافت کنيم، در روند برنامه مان مشکل پيدا می شود و خطايی رخ می دهد که شايد تشخيص علت آن سخت تر شود) ، می توانيم VB را موظف سازيم تا ما را مجبور به تعريف نوع داده متغيرها نمايد.

اگر در ابتدای هر يونيت (Unit) عبارت Option Explicit نوشته شود، VB ما را مظف می کند که در آن يونيت، هر متغيری که بخواهيم استفاده کنيم، آن را قبل از استفاده، تعريف نماييم (لذا بهتر است ابتدای همه Unitها عبارت مذکور باشد) . يونيت (Unit) ها، بخش هايی از برنامه اند که در آنها کدنويسی می شود. مثلاً هر فرم، دارای يک Unit مخصوص به خود است که تمام Event Procedureهايی که تا بحال می نوشتيم، در آن قرار می گرفت.

همچنين اگر از منوی Tools گزينه Options را اتنخاب کنيم، و از لبه General (Tab Sheet) ، گزينه Require Variable Declare را چک مارک بزنيم، از اين پس، VB هر فرمی که ايجاد می شود، به طور پيش فرض عبارت Option Explicit را در ابتدای آن خواهد نوشت و در واقع هميشه ما را موظف می سازد که متغيرها را تعريف نماييم.

برای تعريف متغيرها از دستور Dim به شکل کلی زير استفاده می شود:

Dim variableNames As variablsType

به عنوان مثال دستور Dim a,b As Integer متغيرهايی را به نام a,b از نوع داده Integer (نوع داده عددی صحيح) تعريف می کند و سپس از آن می توانيم متغير a را در برنامه مقداردهی نماييم.

متغيرها را می توان در سه سطح تعريف نمود (Space of Variables) :

1-    سطح پروسيجر (procedure Level) :

اگر متغيری در يک Procedure (و معمولاً ابتدای آن) تعريف کنيم، آن متغير را فقط در همان Procedure می توان استفاده نمود و در واقع برای همان Procedure خاص تعريف شده است.

2-    سصح فرم (Form Level) :در سطح فرم (يعنی در ابتدای Unit مربوط به فرم و پس از عبارت Option Explicit) ، متغيرها می توانند به دو نوع تعريف شوند:

2-1- تعريف به صورت Private (شخصی) :

     اگر متغيری در سطح فرم به صورت Private و به شکل کلی:

Private variableNames As variableType

    تعريف شود، آن متغير فقط در تمام Procedureهای فرم قابل استفاده است و در فرم های ديگر قابل دسترسی و استفاده نمی باشد (مگر اينکه در آنها هم جداگانه تعريف شده باشد) .

2-2- تعريف به صورت Public (عمومی) :

     اگر متغيری در سطح فرم، به صورت Public و به شکل کلی:

Public variableNames As variableType

تعريف شود، در اين صورت آن متغير علاوه بر دسترسی در همان فرم (بوسيله نام آن متغير) ، در فرمهای ديگر (در واقع در کل پروژه) قابل دسترسی خواهد بود. فقط در صورت نياز به استفاده در فرمهای ديگر لازم است نام فرمی را که متغير در آن تعريف شده است ذکر شود (البته اگر آن فرم load باشد) و سپس پس از يک نقطه (Dot) نام آن متغير آورده شود. به عنوان مثال اگر در ابتدای يونيت مربوط به Form1 نوشته شده باشد:

Public Number As Integer

و بخواهيم در فرمی ديگر، به آن مقداردهی کنيم، لازم است چنين بنويسيم:

Form1.Number = 15

توجه: اگر در سطح فرم از Dim برای تعريف استفاده شود، به طور پيش فرض آن را Private در نظر خواهد گرفت.

3-    سطح ماژول (Module Level) :

ماژولها بخشی از پروژه هستند که متغيرها، توابع و Procedureهای عمومی (Global) را در آن تعريف می کنيم. اگر تعريفی (مثل تعريف نوع داده متغير يا يک Procedure) با Private انجام گيرد، فقط در همان ماژول قابل استفاده می باشد و اگر با Public صورت گيرد، در هر فرمی و بدون نياز به نوشتن نام ماژول در ابتدای آن، قابل استفاده خواهد بود. نکته ای که بايد توجه داشت اينکه اگر بخواهيم از متغيريا Procedureای که در يک ماژول به صورت Public تعريف شده است، در ماژولی ديگر استفاذه کنيم، ذکر نام ماژول در ابتدای آن به همراه يک نقطه (Dot) ضروری است.

معمولاً از تعريف Public در ماژول زمانی استفاده می کنيم که بخواهيم متغير يا Procedureای به صورت Global (عمومی) در سراسر پروژه استفاده شود. شايد بگوييد می شود در هر فرمی که به آن نياز داريم، همانجا متغير را تعريف می کنيم، پس چه نيازی به ماژول داريم؟

هر چند اين کار باعث می شود که برنامه خطای دستوری از ما نگيرد اما در اينصورت وقتی از فرمی به فرم ديگر می رويم مقدار موجود در آن متغير، پس از تعريف مجدد، دوباره Null (تهی) می شود، در حاليکه اگر از يکبار تعريف Public در ماژول استفاده کنيم، پس از مقدار دهی در جايی از پروژه، تا مقداردهی مجدد، اين مقدار در تمام پروژه قابل دسترسی است.

برای افزودن يک ماژول به پروژه کافی است از منوی Project گزينه Add Module را انتخاب کنيد و آن را (با پسوند .BAS) save نماييم.

همانطور که ملاحظه می فرماييد، ماژولها تنها بخش کدنويسی (Unit) دارند بر خلاف فرمها که يک بخش Interface (ظاهری) داشتند که کنترلها را به صورت Visual روی آن قرار می داديم و يک بخش کدنويسی (Unit) که کدهای مربوط به Event Procedureها را در آن می نوشتيم. همچنين ملاحظه می فرماييد که با توجه به وظيفه ماژولها، معمولاً در کل پروژه اولاً به يک ماژول نيازمنديم ثانياً به بيش از يک ماژول احتياجی پيدا نمی کنيم.

نکته: علاوه بر متغيرها می توانيم از ثوابت (Constants) نيز در پروژه استفاده کنيم. ثوابت، بخشی از پرونده اند که هنگام تعريف، مقداردهی می شوند و تا پايان پروژه مقدارشان ثابت می ماند. برای تعريف ثوابت از دستور Constant استفاده می شود به عنوان مثال:

Const PI As single = 3.14

مثالی ديگر و استفاده از Label و TextBoxها

فرض کنيد بخواهيم فرمی داشته باشيم که دارای دو Text Box (که در VB برای عمليات دريافت اطلاعات از کاربر (DataEntrq) معمولاً از اين کنترل استفاده می شود) برای درجه سيلسيوس و درجه فارنهايت باشد و توسط يک دکمه (و در واقع با فشردن آن توسط کاربر) مقداری که در Text box مربوط به درجه سيلسيوس نوشته شده بود را به فارنهايت تبديل کند و نتيجه را در Text Box مربوط به آن درج نمايد. (توجه: اگر  Cمقدار درجه برحسب سيلسيوس و F مقدار درجه برحسب فارنهايت باشد، تبديل سيلسيوس به فارنهايت از فرمول F=9/5 C+32 محاسبه می شود). شکل نهايی فرم را می توانيد در شکل ببينيد.

برای اين منظور، از جعبه ابزار (جعبه حاوی کنترلها) ، دو برچسب (Label) که در جعبه ابزار به شکل ديده می شود را بر روی فرم قرار می دهيم(برچسب(Label) ها در VB معمولاً زمانی استفاده می شود که بخواهيم بر روی فرم، عبارتی را به کاربر نشان دهيم که او قابليت تغيير آن را نداشته باشد.) آنها را بوسيله Drag & Drop به مکان دلخواه منتقل می کنيم و برای يکی از آن دو:

1-    مشخصه Name را به lblCelsius

2-    مشخصه Caption  را به Celsius

و برای ديگری:

1- مشخصه Name را به lblFahrenheit

2- مشخصه Caption را به Fahrenheit

تغيير می دهيم. توجه داريم که در نامگذاری Label ها با سه حرف اول lbl آغاز کرده ايم. همچنين توجه داريم که در شکل 4 ، بر روی فرم، عبارات Celsius و Fahrenheit در واقع همين دو Label هستند.

نکته: برای Label هايک مشخصه (Property) ديگر به نام Auto Size وجود دارد که اگر مقدار آن را به True تغيير دهيم، اندازه (size) آن به طور اتوماتيک به اندازه متن (caption) داخل آن خواهد شد و بنابراين معمولاً بهتر است اين مشخصه را نيز set کنيم.

حال دو Text Box (جعبه متن) در مقابل اين Label (Text Box ها در جعبه ابزار به شکل ديده می شوند، معمولاً برای نمايش و دريافت اطلاعات به طور توأم به کار می رود (بر عکس Label ها که فقط وظيفه نمايش اطلاعات را به عهده داشتند) و خصوصاً برای فرمهای DataEntrq (دريافتی اطلاعات) بسيار مناسب هستند. پروژه فعلی ما، نمونه ای کوچک از فرمهای DataEntrq است) و مناسب با هر يک از برچسب ها، برای يکی از آن دو Text Box :

1-    مشخصه Name رابه txtCelsius تغيير می دهيم.

2-    مشخصه Text را خالی می کنيم.

و برای ديگری:

1_ مشخصه Name را به txtFahrenheit تغيير می دهيم.

3-    مشخصه Text را خالی می کنيم.

واضح است که در نامگذاری TextBox ها نيز از قرارداد سه حرف اول متناسب با نوع شئ، استفاده کرديم و سه حرف اول آنها را txt گذاشتيم.

مشخصه Text در Textbox ها آن متنی است که داخل آن متنی است که داخل آن نوشته می شود(شبيه مشخصهCaption در Label ها) و چونقرار است کاربرما آن را وارد کند، آن را خالی (NULL) کرديم.

حال يک دکمه (Command button) نيز به فرم اضافه و:

1-    مشخصه Name را به cmdConvent

2-    مشخصه Caption را به convent

تغيير می دهيم.

خوب، ظاهر (Interface) برنامه آماده شد. حال به کدنويسی برای آن می پردازيم. اين اولين باری است که می خواهيم در زمان اجرا (Run Time) از مشخصه ای استفاده کنيم (مشخصه Text از txtCelsiusکه توسط کاربر وارد شده) و مشخصه ای را در اين حال (Run Time) تغيير دهيم (مشخصه Text ازtxtFahrenheit که بايد نتيجه را بنويسد)

در VB هنگام کدنويسی برای Run Time هر زمان بخواهيم از يک Object استفاده کنيم، کافی است نام (Name) آن را بنويسيم و اگر بخواهيم به يکی از مشخصه های آن دست يابيم، کافی است پس از نام آن يک نقطه (Dot) قرار دهيم و سپس نام مشخصه (Property) مورد نظر خورد را بنويسيم.

با توجه به اين مطلنب، ديگر نوشتن کدهای مثال فوق کار چندان دشواری نيست. اگر بر روی دکمه Convent (البته در Design Time ) دابل کليک نماييد، در اينصورت Procedure مربوط به رويدادِ(Event) کليک از آن باز می شود که کافی است در آن نوشته شود:

txtFahrenheit.Text = (9/5*txtCelsius.Text) + 32

يعنی Procedure بايد به شکل زير شود:

Private Sub cmdConvent_Click ()

     txtFahrenheit.Text = (9/5*txtCelsius.Text) +32

End Sub

واضح است که وقتي مشخصه Text از يک Text Box در سمت يک تساویِ جايگزينی قرار می گيرد، مقدار فعلی آن در عمليات شرکت می کند و وقتی اين مشخصه در سمت چپ اين جايگزين قرار می گيرد، مقادير محاسبه شده در آن قرار می گيرد.
بنابراين، Procedure فوق می گويد که وقتی بر روی دکمه Convent کليک شد، هر مقداری که کاربر، داخل جعبه Celsius نوشته باشد را در 9/5 ضرب و با32 جمع کن و مقدار نهايی را داخل جعبه مربوط به Fahrenheit بنويس.
اين برنامه را حتماً بنويسيد، آن را اجرا منيد و با نحوه استفاده از Property ها در اين کدنويسی بری Run Time آشنا شويد. در ادامه، بيشتر با اين نوع استفاده از Property ها (يعنی set کردن در کدنويسی بجای set کردن در پنجره Properties از Design Time) مواجه خواهيم شد. و مهم است که اين نوع استفاده را خوب درک کنيم.
نکته: مشخصه Text برایText Box ها و مشخصه Caption برای Label ها، مشخصه های پيش فرض آنها محسوب می شوند و اگر نام آنها را بدون هيچ مشخصه ای بنويسيمف اين مشخصه ها در نظر گرفته می شود، اذا مثلاً در Procedure بالا می توانستيم بجای txtCelsius.Text از خود txtCelsius نيز استفاده کنيم.
 

اولين پروژه و آشنايی با برنامه نويسی بوسيله VB

به عنوان اولين پروژه، قصد داريم فرمی داشته باشيم با دو دکمه Message و Exit که اگر در دکمه Message کليک شد، پيغامی نمايش داده شود و اگر دکمه Exit کليک شد از برنامه خارج شود(شکل3):

ابتدا فرمی که بر روی صفحه نمايش باز است (فعلاً به نام Form 1 ) را به اندازه دلخواه در می آوريم و در حالی که Select است، از پنجره Properties (سمت راست تصوير) ، مشخصه (Property) های زير را چنين Set می کنيم:

1-    مشخصه Name آن را به frmFirstProject تغيير می دهيم.

2-    مشخصه Caption آن را به First Project تغيير می دهيم.

مشخصه Caption معمولاً عنوانها را تغيير می دهد. مثلاً در مورد فرمها، آنچه در اين مشخصه Set شود در Title Bar از آن فرم ديده می شود يا در مورد دکمه ها، آنچه در اين مشخصه قرار داده شود، آن چيزی است که بر روی دکمه ( به عنوان نام دکمه ای که ُکاربر می بيند) ديده می شود.

مشخصه Name يکی از مهمترين مشخصه هايی است که بايد برای تمام کنترلها Set شود. آنچه در اين مشخصه قرار گيرد، نامی است که VB آن کنترل را به اين نام می شناسد (و خصوصاً در هنگام کدنويسی و برای دسترسی به کنترلها، بسيار مورد استفاده واقع می شود). به طور پيش فرض VB برای هر کنترل يک Name در نظر می گيرد، اما در پروژه های واقعی ، معمولاً تعداد کنترلها آنقدر زياد می شوند که نامهای پيش فرض به سختی در ذهن می ماند. برای اين منظور بهتر است به کنترلها، نامهايی را نسبت دهيم که از جهتی با او متناسب باشد. لذا بهتر است اولاً در نام آنها چيزی باشد که نشان از نوع آن کنترل باشد و عبارتی نيز باشد که بيانگر موضوع يا کار فعلی آن باشد. به عنوان مثال شما می بينيد که ما در مشخصه Name از form ، گفتيم که قرار دهيم: frmFirstProject که frm به خاطر تشخيص Form بودن آن است و First Project به خاطر تشخيص اينکه اين فرم برای First Project است. يا مثلاً به فرض اگر بخواهيم دکمه ای به نام Exit بر روی فرمی داشته باشيم، من ترجيح می دهم که نام آن را cmdExit بگذارم که cmd را از Command Button گرفته ام. توجه داريم که اين نامی است که VB آن را می شناسد وگرنه برای زيبايی کار Caption اين دکمه را همان Exit می گذاريم و اين نام گذاری به زيبايی پروژه ما لطمه ای وارد نمی کند.

برای ادامه، دو دکمه (Command Button) بر روی فرم قرار می دهيم (که برای اين منظور از پنجره Controlها که در سمت چپ تصوير است، کنترل Command Button به شکل را دابل کليک می کنيم و يا با يک Click و انتخاب آن، بر روی فرم، به اندازه دلخواه Drag & Drop می کنيم) و جای آنها را به مکان دلخواه مورد نظر (به وسيله Drag & Drop آنها) تغيير می دهيم. آنگاه برای يکی از آنها:

1-    مشخصه Name را به cmdMessage تغيير می دهيم.

2-    مشخصه Caption را به Message تغيير می دهيم.

و برای ديگری تغيير می دهيم:

1- مشخصه Name را به cmdExit .

2- مشخصه Caption را به Exit .

که پس از اين، شمای ظاهری (Interface) برنامه کامل شده است و بايد به کدنويسي آن پرداخت.

اگر بر روی دکمه Exit دابل کليک کنيد (البته هنوز در Design Time هستيم و نه Run Time)، Event Procedure مربوط به رويداد Click (Event) از آن را به صورت زير باز می کند:

Private Sub cmdExit_Click ()

 End Sub

که هر دستوری که در اين Procedure (يعنی بين خط Private و خط End Sub) نوشته شود، در زمان اجرا، وقتی کاربر روی دکمه Exit کليک می کند، اين دستورات اجرا خواهند شد.

دستوری که بايد در cmdExit_Click نوشته شود بسيار ساده است:

Private Sub cmdExit_Click ()

     End

End Sub

دستور End هر جايی از برنامه که اجرا شود فوراً اجرای برنامه را متوقف و از آن خارج می شود.

حال اگر به ترتيبی که در بالا ذکر شد، Event Procedure مربوط به رويداد click از دکمه Message را نيز باز می کنيم و آن را به صورت زير تغيير می دهيم:

Private Sub cmd, Message - Click

     MsgBox “The first project was done successful” و و  “Thanks”

End Sub

پروژه مورد نظر آماده شده شده است. دستور MsgBox (مخفف Message Box )باعث می شود تا يک کادر پيغام بر روی صفحه نمايش ظاهر شود و تا زمانی که دکمه OK از آن را فشار دهيم، پيغامی را نمايش دهد. در اين دستور پارامتر اول، پيغام مورد نظر را به صورت string (يک داده متنی) دريافت مي کند (در VB هر عبارتی که بين دو علامت " " قرار گيرد، string فرض می شود) و پارامتر سوم نيز به عنوان Message Box (که در Title Bar آن آورده خواهد شد) را به صورت متنی دريافت می کند. توجه داريم که بين هر دو پارامتر از علامت کاما (,) استفاده می کنيم و بنابراين در دستور MsgBox برنامه مان برای اينکه پس از پارامتر اول، پارامتر سوم را وارد کنيم بين آن دو پارامتر، دو بار کاما گذاشته ايم.

حال برنامه تان را اجرا کنيد و نتيجه کار را ببينيد (اجرای برنامه در VB توسط کليد F5 صورت می گيرد.

ذکر چند نکته:

1-    اگر بخواهيد فشردن ALT+X همان عمل دکمه Exit را انجام دهد(ايجاد(Hot key) ، کافی است در Caption اين دکمه چنين بنويسيد: E&xit که در اين صورت در زمان اجرا، زير حرف x يک underline (زير خط) می کشد که در ويندوز اين حالت نشانگرHot key داشتن آن حرف است ، همين کار را هم در مورد دکمه Message انجام دهيد.

2-    در هنگام کدنويسي اگر چند حرف اول يک کلمه شناخته شده VB (مانند نام کنترلها و يا Property ها، Method ها و ...) را بنويسيم و CTRL+Space را فشار دهيم، اگر تنها يک کلمه با حرف اول برابر آنچه شما نوشته ايد پيدا کند، بقيه حروف را خود، کامل می کند و اگر تعدادی کلمه با اين مشخصات پيدا کند، ليست آنها را نمايش می دهد که می توانيد يا يکی از آنها را انتخاب کنيد (بر روی کلمه از ليست برويد و کليد space را بزنيد) و يا تعدادی از حروف آن را بنويسيد تا محدوده کلمات مشابه کوتاهتر شود. اين کار را حتماً امتحان کنيد!

3-    زمانی که يک فرم باز می شود، به ترتيب چهار Event بر روی آن رخ می دهد:

	Initialize
	Load
	Activate
	Got focus

که زمانی که رويداد اول رخ می دهد، هنوز object های روی فرم ايجاد نشده اند و قابل دسترسی نيستند. اين object ها در load ساخته می شوند، اما هنوز فرم نمايش داده نشده است. وقتی فرم نمايش داده می شود، رويداد Activate و وقتیfocus به آن داده می شود، رويداد Got focus روی مي دهد. (منظور از گرفتن focus اينست که آن کنترل خاص که در اينجا فرم است، کانون تمام پيامها شود، مثلاً اگر کليدی زده شد به آن فرستاده شود و ...).

4-    برای ذخيره کردن پروژه از منوی فايل و گزينه Save استفاده می شود که بايد تمام فرمها، ماژولها، ... و اصل پروژه را جداگانه ذخيره کرد. لذا اگر شما برنامه First Project راsave کنيد، يکبار نام فرم را save می کند (با پسوند.frm) و يکبار فايل پروژه را (با پسوند.VBP).

آموزش انجام برنامه ای برای شرکت

انجام برنامه ای برای شرکت

دانلود

آموزش برنامه ای که عددی را گرفته و مغلوب آن را نمایش می دهد .

برنامه ای که عددی را گرفته و مغلوب آن را نمایش می دهد .

دانلود

آموزش برنامه ای که دو عدد را با هم جمع و یا از هم کم می کند

برنامه ای که دو عدد را با هم جمع و یا از هم کم می کند

دانلود

آموزش برنامه ای که کپشن فرم را از ورودی دریافت می کند .

برنامه ای که کپشن فرم را از ورودی دریافت می کند

دانلود(84.7حجم)

شماره ي ماه را از ورودي ميگيرد سپس تعداد روزهاي آن ماه را چاپ مي كند

Private Sub Command1_Click()
n = Val(Text1.Text)
If n = 12 Then
Label1.Caption = "29 Days"
Else
Label1.Caption = (31 - (n \ 7)) & "Days"
End If
End Sub

nامين روز سال را از ورودي مي گيرد و تاريخ مربوطه را چاپ مي كند

Private Sub Command1_Click()
n = Val(Text1.Text)
Select Case n
Case 1 To 365
Case Else: MsgBox "enter number 1-365"
End Select
k = n \ 186
m = ((n - 1 - 6 * k) \ (31 - k)) + 1
r = n - (m - 1) * (31 - m \ 7) - 6 * (m \ 7)
Label1.Caption = Year(Now) - 621 & "/" & m & "/" & r
End Sub

شماره ي روز فصل

Private Sub Command1_Click()
n = Val(Text1.Text)
If n = 4 Then
Label1.Caption = "89 days"
Else
Label1.Caption = (93 - 3 * (n \ 3)) & "days"
End If
End Sub